X-Men: Przeszłość, która nadejdzie (2014)

(…) tajemnica sukcesu Singera nie wynika ostatecznie z rzemiosła twórcy kinowego widowiska. Komputerowe efekty nie mają tu ponadczasowej wartości; film szybko się zestarzeje pod kątem wizualnym. Całość dźwigają więc na swoich barkach aktorzy.

To zrealizowany z przysłowiowym jajem film wybijający się ponad blockbusterową przeciętność, lecz jednocześnie nie spełniający wszystkich pokładanych w nim oczekiwań.

Najlepszy z dotychczasowych filmów o „X-Menach”! (…) To, co najbardziej wyróżnia najnowszą odsłonę cyklu od poprzednich jest zarówno widowiskowość, jak i narracyjna złożoność.

X-Men: przeszłość, która nadejdzie, jest jak esencja solidnego, popcornowego kina (choć nie obyło się bez dłużyzn – głównie z winy postaci granej przez Jamesa McAvoya).

Żadnemu z dotychczasowych reżyserów nie udało się jeszcze ogarnąć wszystkich bohaterów „X-Mena” w jednym filmie. Wydaje się, że Bryan Singer w tej części był tego bardzo bliski. Seria, która po trzecim filmie bardzo potrzebowała odświeżenia, odzyskuje blask.

Reżyser czyni wiele zabiegów, by mutanci nie byli li tylko superbohaterami, ale stali się jak najbardziej zbliżonymi do współczesnego człowieka. Każdego obdarza historią, nie kryje ich rozterek, słabości.