Tożsamość (2011)

Utrzymany w dobrym tempie, reprezentuje niezłe kino rozrywkowe, wykorzystujące tradycje thrillera i filmu noir. Paranoiczny klimat ekranowych wydarzeń przypomina „Frantic” Polańskiego. (…) Filarem „Tożsamości” są kreacje aktorskie – szczególnie Diane Kruger jako bośniackiej taksówkarki i Bruna Ganza w roli byłego agenta enerdowskiej tajnej policji.

Ogląda się to świetnie, akcja wciąga, finał jest bardzo zaskakujący.

Autorzy scenariusza nie wysilili się nadmiernie. Mocno posiłkowali się filmowymi hitami. Stworzyli zlepek, który choć dość dobry, to nie umywa się jednak do klasyków. (…) Do kina pójść warto, pod warunkiem, że nastawimy się na rozrywkę. Dobrą, ale nie porywającą.

Collet-Serra, pośledni twórca kina gatunkowego („Dom woskowych ciał”, „Gol 2”, „Sierota”), nie sili się na oryginalność, ale jednocześnie doskonale zna zasady podejmowanej konwencji. Rozpoczynając wywróconym na lewo „Frantikiem” Polańskiego, a kończąc w stylu trylogii „…Bourne’a” Greengrassa, Hiszpan udowadnia, że wielbi jej szczytowe osiągnięcia.

Wcielający się w Harrisa Liam Neeson idealnie nadaje się do grania ofiary hitchcockowskiej intrygi. Jego zachrypnięty głos i twarz, z której bije niezłomność, przebiłyby pewnie berliński mur, gdyby jeszcze istniał. Z tym facetem nie ma żartów.