Szybcy i wściekli 7 (2015)

Samochód przebijający się przez trzy wieżowce w Dubaju, dron obracający pół Los Angeles w ruinę, samochody na spadochronach, (…). Akcja jest pierwszorzędna i gwarantuje masę emocji, jeżeli oczywiście uświadomimy sobie, że bohaterowie to niemal niezniszczalni herosi.

W swoich najgorszych momentach „Szybcy i wściekli 7” są po prostu infantylną fantazją; fotografią podświadomości nastolatka, śniącego o szybkich kobietach, pięknych samochodach i pistoletach z chromowanej stali. W najlepszych – poezją ruchu i destrukcji, destylatem czystego, bezwstydnego kina akcji.

Szybcy i wściekli 7 to po prostu eksplozja prędkości, akcji, widowisko pełną gębą. Oczywiście z dużym przymrużeniem oka, biorąc rzecz całą w spory nawias i pozwalając swobodnie folgować filmowej zabawie. Dwie godziny na pełnej adrenalinie, do czego przyczynia się też, nomen omen, aktor Jason Statham, obsadzony tym razem w roli czarnego charakteru.

To co się dzieje, nie dyktowane jest prawami logiki – i to jest najpiękniejsze. (…) jeżeli potraktować ten film jako „komiksówkę” z bohaterami typu Avengers, którzy nie mają mocy, ale mają samochody, to wszystko gra; to wszystko poszło w bardzo dobrym kierunku. (…) Twórcy są totalnie świadomi obranej konwencji.