Skyfall (2012)

Jeden z najlepszych filmów w historii serii. Mógłby nosić podtytuł „narodziny legendy”. (…) Barometr wychyla się w stronę przeciwną od „Mission Impossible”, w kierunku „Szpiega”. Po raz pierwszy po filmie o agencie 007 można dłużej dyskutować o scenach zmontowanych w ciszy, napięciu lub wokół soczystego dialogu, niż o eksplozjach, strzelaninach i egzekucjach.

Daniel Craig jako maszyna do zabijania, do której powoli dociera perfidia toczącej się gry również zaskakuje pozytywnie. Jest nie tylko mięśniakiem o sprawności Spider-Mana ale bohaterem, chciałoby się powiedzieć, tragicznym (…). Poprzednie odcinki z jego udziałem dało się oglądać, ale po wyjściu z kina szybko się o nich zapominało. Ze „Skyfall” jest inaczej, w czym oprócz niego niewątpliwie spora zasługa reżysera Sama Mendesa (…)

Najkrócej można by powiedzieć, że w nowym, 23 Bondzie mało jest dawnego Bonda. Superbohater chodzi zarośnięty, ma poważne kłopoty kondycyjne i psychiczne (…) i z każdym upływającym kwadransem filmu coraz dotkliwiej zdaje sobie sprawę, że jest narzędziem instrumentalnie używanym przez przełożonych (…). Chwilami można odnieść wrażenie, że ten nowy Bond naczytał się Johna le Carre’a albo zobaczył „Szpiega” z Garym Oldmanem.

Jeśli chodzi o typowe elementy kina akcji, to jest ich stosunkowo niewiele. Ale te, co są, są pierwszorzędne. Otwierająca film sekwencja pościgu Bonda za złoczyńcą po uliczkach Stambułu i późniejszy pojedynek na dachu pociągu, są jednym z najlepszych bondowskich prologów, jakie widziałem.

Wiele mówiło się też o tym, że „Skyfall” będzie filmem znacznie „głębszym” od poprzednich Bondów. Spekulowano, że pokaże sferę emocjonalną agenta 007, szczegóły i kulisy jego relacji z M. (Judi Dench), Bonda na życiowym „zakręcie”. Obietnice okazały się trochę na wyrost. Bez obaw, „Skyfall” nie został przegadany, a z najsłynniejszego szpiega świata nie zrobiono XXI-wiecznego Wertera.

Najlepszy od lat film z serii Jamesa Bonda, podnosi jego przygody do rangi takich produkcji jak ostatnie „Batmany”. W kino akcji i filmowy komiks wpisuje przypowieść o współczesnym świecie

Skyfall został wyreżyserowany przez Sama Mendesa, którego znamy przede wszystkim z filmów, jak „American beauty“ czy znakomitej „Drogi do szczęścia“. Ich autor wniósł do Bonda swoją wrażliwość, nie rujnując przy tym nadszarpniętego przez „Casino Royale“ wizerunku 007 jako twardziela.

(…) „Skyfall” nadaje brytyjskiemu agentowi niespotykanej dotąd ekranowej głębi, opartej tyleż o targające nim wątpliwości natury moralnej, co właśnie problemy wieku średniego (a także zdradę, zemstę, takie tam…). Tak, Mendes zdecydowanie celuje tu w ogólnopojęte kino wyższe, by nie powiedzieć artystyczne, doskonale łącząc je przy tym z typową dla Bonda rozwałką, wywołaną przez szalonego przeciwnika z egzotycznej lokacji i z masą bezimiennych popleczników.