Siedem dusz (2008)

Siedem dusz jest niczym innym jak emocjonalną pornografią, w której stosunek zastąpiony został widokiem smutnej twarzy Smitha i Rosario Dawson, fabuła prowadzi widzów od jednej smętnej sceny do drugiej, a 'money shot’ to w tym przypadku łza spływająca po policzku. W tej ekstazie Willa Smitha odnajdą się ci, którzy łatwo się wzruszają.

Dramat filmowy to trudna i delikatna materia zarazem: niezwykle łatwo stworzyć emocjonalny kicz. Tak właśnie stało się w tym przypadku: z jednej strony mamy dobrze zagrany i zrealizowany film (…), z drugiej – bezsensowny scenariusz (…).

(…) gdy zapowiadany, zdumiewający plan bohatera zostanie wreszcie zrealizowany, a publiczność utonie we łzach, pojawia się nieodparte wrażenie, że cała ta historia logicznego sensu nie ma.

(…) “Siedem dusz” wciąga od pierwszej minuty. Targa emocjami widza i nawet skłania do refleksji. Od strony formalnej jest on perfekcyjnie poprowadzony.

(…) „Siedem dusz” nie zmieni biegu historii ani też nie wpisze się na stałe do kanonu kina światowego, ale kilka i chyba więcej niż siedem dusz wyjdzie z kina całkiem zadowolonych i z nieco mokrymi oczami.