Samba (2014)

(…) największą zaletą „Samby” jest poczucie humoru. Paradoksalnie, najsilniej dochodzi ono do głosu w scenach, które powinny być najsmutniejsze, gdyż rozgrywają się w ośrodku pomocy dla imigrantów.

Nazywanie „Samby” komedią romantyczną jest dość zwodnicze, jednak mimo wszystko z seansu wyjdziemy pokrzepieni i rozbawieni.

„Samba” w odróżnieniu od „Nietykalnych” nie jest aż tak lekka i przepełniona humorem. Tym razem Francuzi serwują dramat, dodając jedynie humorystyczne elementy. Naturalny urok bohaterów przygniata niczym głaz brutalna rzeczywistość.

Twórcy „Nietykalnych” opowiadają o losie ludzi przyjeżdżających do Francji jak do ziemi obiecanej (…). Wielkie dramaty pokazują z humorem i optymizmem. Może i na tym polega siła ich kina.

Sympatyczne, powściągliwie zabawne i ostrożnie wzruszające kino.

(…) ciepła i mądra komedia o zderzeniu kultur, zmieniającym się obliczu Francji i miłośni między ludźmi z dwóch totalnie innych światów. (…) „Samba” to film podobny trochę do „Niewidocznych” Stephena Frearsa, który również opowiadał o „palących papierosy na zapleczu” wielkich restauracji czy centr handlowych niewidocznych robotnikach.