Mroczny Rycerz powstaje (2012)

O tym, że film się udał, świadczy poza tym to, że nie drażnią mnie w nim aktorzy, którzy zwykle mnie drażnią.

Finał trylogii o Batmanie to doskonale zrealizowany kawał komercyjnego kina, wolnego jednak od odwagi i szaleństwa. Niekiedy chwyta za serce, czasem irytuje, pozostawiając po sobie wrażenie niedosytu.

Finał jednej z najlepszych trylogii wszech czasów jest taki jak być powinien, czyli majestatyczny, widowiskowy, posępny i pełen rozmachu. Jako że za kamerą stoi Christopher Nolan, „Mroczny Rycerz powstaje” jak żaden dotąd film o superbohaterze, niesie ze sobą duże pokłady mroku, niepokoju, który cały czas unosi się w powietrzu, oraz niemalże szekspirowskiego dramatyzmu.

Filmowo „Mroczny rycerz powstaje” jest perfekcyjny. Jego twórcy nie wykorzystują techniki 3D. Ale Nolanowi wystarczają efekty specjalne i sprawność reżyserska, która pozwala prowadzić akcję szybko i klarownie.

Mroczny rycerz powstaje to film wysilony, przytłaczający, pusty, nudny i nieznośnie głupi… aczkolwiek ładny, no i ma parę niezłych momentów.

(…) zamykający trylogię „Mroczny Rycerz powstaje” to efektowny, świetnie zagrany film, który po prostu trzeba obejrzeć. Miał pecha, że porównuje się go z wybitnym wzorcem.

(…) Nolan kleci (…) najbardziej konserwatywną fabułę, jaka kiedykolwiek wyszła spod jego ręki. Nie mogło oczywiście być inaczej – to klasyczny „zamykacz” serii, który ambicje schować musi do kieszeni. W grę wchodzą zbyt wielkie pieniądze, o przyszłości samej franczyzy nie wspominając.

Nolan na niczym nie oszczędza. Wizualnie kręcony jest z zapierającym dech rozmachem, który podkreśla dodatkowo podniosła muzyka Hansa Zimmera. Fabuła aż pęka w szwach od symboli i uniwersalnych klisz, czyniąc z całości większą niż życie przypowieść o sensie istnienia, śmierci i cierpieniu. Ale największe wrażenie robi sam sposób narracji.