Jeden dzień (2011)

Miłośnikom melodramatów film powinien się podobać, ale fani Lone Scherfig poczują się zawiedzeni

Romantyczna, acz nie ckliwa historia, doskonali aktorzy, malownicze zdjęcia Benoita Delhomme połączone z piękną muzyką Rachel Portman, te wszystkie elementy tworzą niezwykle ciepły obraz… Po części ciepły, dokładniej mówiąc. Osoby, które nie znały wcześniej książkowego pierwowzoru (jak chociażby autor tej recenzji), mogą mieć pod koniec dość mieszane uczucia.

(…) adaptacji powieści Nichollsa znacznie bliżej do typowo mainstreamowego melodramatu niż do historii miłosnej z ambicjami w rodzaju „Zakochanego bez pamięci” czy „500 dni miłości”. Podstawą sukcesu tych filmów były odpowiednie proporcje między słodyczą a smutkiem, nostalgią a ironią. Natomiast Scherfig postawiła niemal wyłącznie na słodycz i emocjonalne szantażowanie widza.

Piękno formy w połączeniu z historią miłości, która musiała przełknąć mnóstwo gorzkich łez, czyni z filmu „Jeden dzień” uroczy i wzruszający obrazek, który najlepiej oglądać w gronie bliskich przyjaciół.