Intruz (2015)

Ten film funkcjonuje na wielu płaszczyznach – jednostkowej, społecznej, kulturowej. Kiedy rozmawiałem z reżyserem o tym, jak postrzegani są jego rodacy, on w pierwszej kolejności wspomniał o chorobliwym wręcz tłumieniu emocji. I o tym przede wszystkim jest „Intruz”.

Ten film, trochę jak dawne szlachetne westerny, tyle że przeniesiony w pejzaż współczesnej szwedzkiej wsi, pokazuje, jak to jest być napiętnowanym, jakie napięcia to wyzwala i co można z tym zrobić.

Bardzo dramatyczna historia została przedstawiona w sposób oszczędny. Gdyby ktoś chciał się przekonać, że w czasach wszechogarniającego „przegadania” da się opowiedzieć historię obrazem, „Intruz” jest na to najlepszym dowodem.

wietny pomysł ze stopniowym odkrywaniem tajemnicy położony został przez toporną realizację – gdyby nie mające budować senny klimat wypełniacze, film byłby do opowiedzenia w 5 minut.

Intruz to doskonały debiut. W każdym calu przemyślany, wyważony; pod każdym względem elektryzujący. Magnus von Horn prowadzi narrację oraz swojego aktora z wyczuciem i klasą, choć historia kipi od emocji.