Incepcja (2010)

(…) jeśli ma się do dyspozycji nadęty jak balon budżet hollywoodzkiej superprodukcji, to połączenie „Matriksa” z „2001: Odyseją kosmiczną” wydaje się dziecinnie proste. Wyczynu tego dokonał Christopher Nolan, cudowne dziecko amerykańskiej rozrywki (…). „Incepcja” to jego szczytowe osiągnięcie. Olśniewający popis narracyjnej precyzji, reżyserskiego kunsztu, zaskakującej intrygi oraz niepodlegającej żadnym ograniczeniom gry wyobraźni.

Jeśli za kamerą staje Christopher Nolan, to znaczy, że film będzie atrakcyjnie skomplikowany.

(…) Nolan choć w imponujący sposób zagina przestrzeń i bez przeszkód buszuje w ludzkich umysłach, nie potrafi utrzymać równowagi między napięciem a komplikacją scenariusza. W pewnym momencie nawet najbardziej skoncentrowani i uważni widzowie zaczynają się gubić (…)

Incepcja to przede wszystkim popis reżyserskiego kunsztu Nolana. Choć mamy tu do czynienia ze skomplikowaną konstrukcją, gdzie akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach jednocześnie, film ani na chwilę nie traci tempa. Dwie i pół godziny seansu mija ekspresowo, a ostatnie pół godziny ogląda się z zapartym tchem i mocno bijącym sercem.

Incepcja to niezwykłe połączenie siły wyobraźni i rozumu. Najbardziej rewolucyjna rzecz w kinie od czasu „Matriksa”. Film, który pobudza umysł, oddziałuje na emocje i robi małe zamieszanie w naszym systemie wartości.

To, że zakręcimy widza mnożeniem kolejnych poziomów snu, nie wystarczy, aby zaangażować go w opowiadaną historię. Incepcja szybko zaczyna nudzić, ponieważ to, co ma zaskakiwać, jest w zasadzie oczywiste (…).