Gra tajemnic (2014)

Największą tajemnicą filmu pozostaje Alan Turing, grany przez niefortunnie obsadzonego w tej roli Benedicta Cumberbatcha. Aktor wnosi na ekran energię zamkniętego w sobie geniusza, trochę rozczulającego swoją dziwnością, a trochę tworzącego atmosferę obcości. Nijak się nie można przebić przez fasadę bladego spojrzenia aktora, które jest równie tajemnicze, co jałowe.

Benedict Cumberbatch (…) urodził się do tej roli. Aktor ten zawsze dobrze czuł się w rolach ekscentrycznych głowaczy (Sherlock Holmes, Julien Assange) – w tej jest najlepszy, najbogatszy wewnętrznie, najbardziej zniuansowany. Cyborg, ale w którym czuje się ukrytą wrażliwość.

Trudność przy kręceniu filmów takich jak „Gra tajemnic” polega m.in. na tym, jak wytłumaczyć widowni matematyczne problemy, z którymi mierzyli się bohaterowie. Autorom filmu udało się przynajmniej jedno – pokazali klarownie, skąd wziął się przełom w myśleniu Turinga, który pozwolił mu złamać kod Enigmy.

Film zmusza do spojrzenia na historię nie jak na spontaniczną walkę wrogich żywiołów, tylko gabinetowy teatr, w którym wszystko z góry wiadomo. Zwolennicy teorii spiskowych bardzo się ucieszą.

„Gra tajemnic” jest dobrym filmem, ale pod jednym warunkiem: tylko jeśli wcześniej nie wie się nic o Alanie Turingu. (…) Co poza tym jest główną ofertą „Gry tajemnic”? To po prostu sprawnie zrealizowany thriller.