Gdybym tylko tu był (2014)

W „Gdybym tylko tu był” Zach Braff próbuje zdyskontować sukces swojego „Powrotu do Garden State”. Znów melancholię miesza z dowcipem, opowieść o dojrzewaniu i rodzinnych problemach ubarwia wtrętami o dziwaczności świata, (…). Niestety jego najnowszy film nie ma ani czaru, ani prawdy debiutanckiego „Powrotu…”.

Gdybym tylko tu był należy do filmów, które chcą być zabawne, a jednocześnie głębokie, dostarczać rozrywki, ale zarazem zadawać trudne pytania na temat życia, śmierci, religii, Boga itd. (…). Niestety, na dobrych chęciach się kończy (…).

Gdybym tylko tu był to w zasadzie uboższy w kreatywność i refleksje remake tamtego znakomitego filmu, tyle że z głównymi bohaterami na krawędzi kryzysu wieku średniego. Nie oznacza to, że Braff nakręcił film zły bądź słaby. Bynajmniej, jest całkiem nieźle.

Zach Braff, jak przystało na autora, w swoim nowym filmie po raz kolejny mierzy się z własnymi demonami, które po Garden State wracają – pod inną postacią, choć ich imiona brzmią znajomo.