Fotograf (2014)

(…) dawno nie widziałem równie pomysłowo napisanego polskiego filmu, który działa jak dobrze naoliwiony mechanizm. Scenarzyści, Waldemar Krzystek i Krzysztof Kopek, umiejętnie prowadzą nas przez śledztwo, odkrywają kolejne fragmenty rosyjskiej układanki.

Aktorzy rosyjscy grają świetnie, także w drugim planie. Nasza reprezentacja, z Tomaszem Kotem i Adamem Woronowiczem, w niczym im jednak nie ustępuje.

W końcu na festiwalu w Gdyni pojawił się film, który zasługuje na miano określenie „rewelacyjny”. (…) „Fotograf” nie ustępuje w niczym amerykańskim dreszczowcom o psychopatycznych mordercach.

Żeby wyłapać rozmaite niuanse, warto obejrzeć „Fotografa” dwukrotnie: w nadmiarze zdarzeń, sugestii i komplikacji gubi się nieco narracyjna precyzja, brakuje też autorskiego stempla, który pozwalałby zobaczyć w reżyserze kogoś więcej niż sprawnego rzemieślnika zręcznie odtwarzającego scenariuszowy plan.

W „Fotografie” Krzystek pozwolił sobie przyjąć w całości rosyjski punkt widzenia. Niektórzy mówią: to właściwie film rosyjski. W Rosji wręcz przeciwnie – został uznany za antyrosyjski i jak dotąd nie znalazł dystrybutora.

Zabójcza intryga jest tu tylko pretekstem dla pokazania problemów o wiele trudniejszych. To mocny, gęsty i wymagający dramat psychologiczno-socjologiczno-polityczny, a nie rozrywkowy thriller „pod popcorn i colę”.

Twórca chciał zbyt wiele pokazać na ekranie; mnogość wątków sprawiła, że żaden z nich nie został w należyty oraz wyczerpujący sposób rozwinięty.

„Fotograf” to kryminał. Niełatwy, nieprosty. (…) „Fotograf” trzyma w napięciu, ale od przebiegu śledztwa znacznie ciekawsze są pytania, które twórcy zadają. (…) To jeden z najciekawszych filmów ostatniego roku. Kino nieoczywiste, niepokojące, nie czarno-białe. Tradycyjnie zrealizowane, a jednak bardzo nowoczesne.