Dwunastu gniewnych ludzi (1957)

edno z najważniejszych dokonań kina amerykańskiego. Dzięki mistrzowskiemu montażowi, wyczuciu dramaturgii i prowadzeniu aktorów, Lumet stworzył fascynujący spektakl, trzymający w napięciu od początku do końca, lekturę obowiązkową każdego kinomana.

Sztuką, naprawdę przez duże S, jest umiejętność zrobienia filmu w manierze niemal teatralnej. Zwłaszcza, jeśli jest to teatr minimalistyczny, skupiający się na czymś innym, niż wizualny przekaz, wydobywający na powierzchnię istotę aktorstwa, cały wachlarz emocji i niewerbalnego przekazu.

Film Sidneya Lumeta wciąż jest fascynującym, trzymającym w napięciu studium ludzkich charakterów i postaw. Ale to także rozprawa z amerykańskim systemem sadowniczym: reżyser przypomina, że istnieje pojęcie „domniemania niewinności oskarżonego” i wszelkie wątpliwości należy rozstrzygać na jego korzyść.