Avengers: Czas Ultrona (2015)

Nazwanie dojrzałym filmu, w którym grupa superbohaterów walczy ze złym robotem, może być nadużyciem, ale Whedon przynajmniej jest świadom schematów, na jakich pracuje. O trzeźwości jego podejścia świadczy między innymi wątek odpowiedzialności Avengers.

Fani uniwersum Marvela nawiedzą gromadnie kina i wyjdą prawdopodobnie zadowoleni, bo to czysto komiksowy film z licznymi odniesieniami do innych tytułów ze świata superbohaterów. A co warte podkreślenia, uczestnictwa w projekcji mogą nie żałować również ci, którzy za gośćmi w rozmaitych maseczkach i pelerynkach nie przepadają.

W Czasie Ultrona zostajemy wrzuceni jak piłkarz do meczu podczas zmiany. I to podczas zmiany przed rzutem rożnym. Reżyser Joss Whedon zdaje sobie doskonale sprawę, że mając określoną ilość ekranowego czasu (na tyle postaci te 140 minut to absolutne minimum), akcję trzeba rozpocząć od razu.

Kontynuacja wielkiego przeboju Whedona z 2012 roku w większości aspektów utrzymuje poziom poprzednika, a w kilku przypadkach nawet go przebija. (…) Whedon pogłębia psychologicznie swoich bohaterów, ale także świat przedstawiony (a przynajmniej na tyle, na ile pozwala mu na to formuła blockbustera dla masowej widowni).

(…) oto film, w którym humor (ach, te one-linery) i efektowność mieszają się w doskonałych proporcjach, który już na wejście serwuje widzowi scenę wgniatającą w fotel, by później przebić to m.in. starciem Iron Mana z Hulkiem. Gdzieś w tym wszystkim znajdzie się chwila na subtelny rozwój postaci (…) ale przecież wszyscy doskonale wiedzą, że to tylko tło dla wybuchów i dużej liczby kopanych tyłków.

(…) w czasie oglądania filmu „Avengers: Czas Ultrona” nie należy za bardzo myśleć; należy się cieszyć filmem, oglądać, jeść popcorn, korzystać z okularów trójwymiarowych, patrzeć jak to wszystko pięknie zostało zrealizowane elektronicznie na ekranie i nie rozmyślać.

Dystans twórców oraz czerpanie z obfitej mitologii popkultury, baśni, a nawet magii podnoszą niewątpliwie atrakcyjność filmu.

[Avengers: Czas ultrona] odzwierciedla największy problem jaki ma teraz Marvel: to nie jest film, to jest jakaś sekwencja akcji, która wynika z poprzednich filmów, a po części zapowiada kolejne.