Ugotowany (2015)

Gdyby (…) reżyser potrafił wykorzystać potencjał wszystkich swoich gwiazd (…), a scenarzysta rozwiązywał każdy wątek w satysfakcjonujący sposób (patrz: spłata długu u dilerów narkotykowych), byłby to jeden ze smaczniejszych filmów sezonu. Mimo wszystko i tak jest nieźle: żarty bawią, soundtrack wpada w ucho, a Londyn okazuje się malowniczą scenerią kucharskich zmagań.

„Ugotowany” Johna Wellsa, (…) to przyjemny, choć zdecydowanie schematyczny komediodramat, który spodoba się przede wszystkim miłośnikom ostrych telewizyjnych programów kulinarnych, ale ma również szansę zapisać się na dłużej w pamięci widzów o bardziej delikatnych podniebieniach.

Niestety „Ugotowany” nie jest niczym więcej, jak tylko dobrze poprowadzoną komedią obyczajową, która wypłynęła na fali kulinarnych programów telewizyjnych. Jednakże nie należy przechodzić obok tego filmu obojętnie, ponieważ tryskający z niego optymizm może zarazić nawet najbardziej zatwardziałych malkontentów. Poza tym widok misternie przygotowanych potraw powoduje, że na sali kinowej można poczuć ich zapach.

Największą zaletą „Ugotowanego” jest umiarkowanie (…) Poszczególne klocki fabularne są umiejętnie wsuwane na właściwe miejsca, czego efektem jest interesująca historia i równie zajmujący obraz głównego bohatera. To kino dość lekkie, ale niepozbawione odrobiny refleksji.

Na ten film po prostu miło się patrzy.