Spongebob: na suchym lądzie (2015)

Spongebob: na suchym lądzie to jedna z tych animacji, która może się spodobać widzom w każdym wieku. Warunek jest jeden: poczucie humoru.

Nowy kinowy obraz z bohaterami kultowej kreskówki ma wszystkie zalety serialu i jeszcze trochę więcej. Dzieci będą zachwycone. Starsi też nie pożałują.

Idąc na „SpongeBoba” spodziewałem się infantylnej kreskówki rozciągniętej do rozmiarów pełnego metrażu. Dostałem jednak absurdalnie śmieszną, bogatą w liczne nawiązania filmową bombę, która im bliżej końca, tym szybciej i głośniej tyka.

Dawno nie widziałem filmu, którego trailer tak bardzo różniłby się od całości dzieła. Oglądając zwiastun „Spongebob: na suchym lądzie” spodziewałem się przyjemnej i zabawnej animacji, która pozwoli mi miło spędzić czas w kinie. Było jednak dokładnie na odwrót. (…) Największym mankamentem filmu Paula Tibbitta jest przesyt pomysłów.

(…) jako komedia slapstickowa obraz sięga do najlepszych wzorców gatunku. Przy tym poziom trzyma też dialog, który jest dowcipny, ironiczny i z przekąsem. Reasumując, udało się.

Tak jak serial, film jest pełen totalnie absurdalnego i abstrakcyjnego humoru. I to właśnie sprawia, że Spongebob jest dość trudnym filmem do ocenienia – bo jeśli ktoś lubi ten typ humoru, bawić się będzie wyśmienicie (…) Film jest pełen odwołań do popkultury, które będą zrozumiałe tylko dla starszych odbiorców. (…) Jeśli jednak humor Spongeboba do was nie trafia, będą to bardzo ciężkie dwie godziny.

Dzieci będą zachwycone feerią barw i slapstickowymi przygodami bohaterów, rodzice odnajdą zaś w scenariuszu liczne nawiązania do humorystycznej klasyki (…)