Locke (2013)

Film Knighta należy do tych produkcji, o których lepiej za dużo nie wiedzieć – nie czytać, nie oglądać zwiastunów. Najlepiej poznać tę historię z ust samego bohatera i jego bliskich. Zapewniam, że tej przejażdżki nie będziecie żałować.

Można na film Stevena Knighta spojrzeć jak na ćwiczenie z życia, choć skupienie w tak krótkim czasie tak wielu konwencji dramaturgicznych przesuwa punkt ciężkości z rzeczywistego doświadczenia w stronę gry literackiej (ile konwencji zmieści się na łebku od szpilki?).

Karkołomny pomysł zaowocował pasjonującym, mądrze rozegranym widowiskiem.

Nie trzeba sytuacji niesamowitych ani wyjątkowych postaci, żeby chwycić widza za gardło. Angielski „Locke” to czysty suspens, film o człowieku w sytuacji podbramkowej, zamkniętym w samochodzie z telefonem.

Locke udowadnia, że można nakręcić porywający film, sadzając za kółko Toma Hardy’ego i pozwalając mu podczas 80-minutowej podróży rozprawiać przez telefon. To emocjonalna karuzela, która z zamierzonych ograniczeń czyni swój największy atut.