Les Miserables Nędznicy (2012)

Pomysł Hoopera („Jak zostać królem”) na „Nędzników” nie był szczególnie skomplikowany. Reżyser uznał, że skoro bazujący na monumentalnej powieści Victora Hugo musical przez ostatnie 30 lat obejrzało 60 milionów ludzi, to sprawdzonego scenariusza lepiej nie tykać. (…) Słowem materiał w sam raz na wysokobudżetową filmową epopeję, uzupełnioną nieco patetyczną, acz zapadającą w pamięć, muzyką.

Nie zawsze to, co sprawdza się na scenie, okazuje się równie udanym przedsięwzięciem kinowym. (…) Na szczęście Tom Hooper znalazł doskonały sposób na przeniesienie widowiska na ekran kinowy. W rezultacie otrzymaliśmy jeden z najlepszych musicali ostatnich lat, przywodzący na myśl klasyczne widowiska muzyczne, jak na przykład „Skrzypka na dachu”.

Reżyser Tom Hooper (Oscar za „Jak zostać królem”) postawił zdecydowanie na widowiskowość i rozmach inscenizacyjny, w wersji teatralnej nie do pomyślenia. XIX-wieczny Paryż, ogarnięty rewolucyjną gorączką, prezentuje się na ekranie znakomicie, a śpiew rozgniewanego ludu brzmi donośnie. (…) wszystkie główne wątki powieści zostały mocno zinfantylizowane, a niektóre długotrwałe partie wokalne wypadają nazbyt teatralnie, ale przecież to musical, który rządzi się własnymi regułami. Kto tę konwencję polubi, nie będzie w kinie się nudził

(…) to głównie dla wielbicieli wersji musicalowej film Hoopera będzie największą atrakcją i okazją do usłyszenia ulubionych utworów, tym razem w wykonaniu hollywoodzkich gwiazd. Uciec się od nich nie da – film jest wierną ekranizacją musicalu, więc normalne dialogi niemal w ogóle się w nim nie pojawiają. (…) realizacyjnie „Les Misérables. Nędznicy” to dzieło najwyższej próby. Tom Hooper jest świetnym inscenizatorem, precyzyjnie przygotowanym do realizacji epickiego widowiska. Brawa należą się także – a może przede wszystkim – aktorom.

Nędznicy wydają się być filmem nie z tej epoki, spóźnionym o kilkadziesiąt lat. Wbrew pozorom nie jest to w żadnym wypadku zarzut, a raczej jedynie stwierdzenie faktu.